Ο θόρυβος, η σκόνη, η οσμή, οι εργατικοί αγώνες, τα έμφυλα ζητήματα στην εργασία, οι εργατικοί τρόποι ζωής και οι τόποι που βγαίνουν τα προς το ζην συνυπάρχουν μαζί με τα παιχνίδια στα αρχαία και τη θάλασσα με τρόπο αντιφατικό, όπως και η ζωή μέσα και γύρω από τα εργοστάσια είναι μια ζωή γεμάτη αντιφάσεις και παράδοξα.

Οι μνήμες των ανθρώπων της Ελευσίνας και ο τρόπος που τις αφηγούνται στο παρόν μοιράζονται τη δική τους δόξα και αναδιατυπώνουν το τι συνιστά την κληρονομιά που άφησε η (από)βιομηχάνιση στην πόλη.

Η μνήμη συνδέεται με την απτότητα και την υλικότητα. Χώροι, μηχανήματα ή άλλα αντικείμενα που σχετίζονται με την καθημερινότητα της εργασίας λειτουργούν ως σύνδεσμος με την κατασκευαστική διαδικασία και ενισχύουν τη μνήμη. Παράλληλα, η σχέση με τον υλικό αυτό πολιτισμό λειτουργεί ως κοινή κληρονομιά που συνδέει τα μέλη της εργατικής κοινότητας.